درنگ؛ در زبان فارسی دارای این معانی است:
آهستگی، سکون، سکوت، تأمل و صدای خوردن دو فلز به همدیگر
درنگ؛ مکثی عامدانه، آگاهانه، پرسشگرانه و با کنجکاوی است. لحظه‌ای درنگ؛ یعنی فرصتی برای تغییر مسیر، برای خروج از حالت خودکارِ همیشگی و ورود به حالت هوشیاری. در دل این هوشیاری خلاقیت، کنجکاوی و سرزندگی نهفته است و امکان رفتارهایی نو و کارآمد را فراهم می‌کند. کارآمد در جهت ارزش‌های فردی و گروهی یعنی آنچه برای فرد من و گروه ما که به آن تعلق خاطر دارم مهم است.